Do broni typowej kwalifikujemy białą i palną. To przeważnie używane narzędzia walki, też we współczesnych wojskach. Do broni białej kwalifikujemy wszelkiego typu przedmioty, jakie nie żądają załadowania pocisków. Za przykład ma prawo posłużyć sztampowy miecz, włócznia czy topór. Ich zastosowaniem jest indywidualna walka. Na ogół żąda bliskiego kontaktu z przeciwnikiem.
Ten typ broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega szafki do szatni lub ewentualnie sejfy gabinetowe. Szermierka stanowi już poniekąd dyscyplinę sportową, niż znaczną metodę ataku oraz walki. Podział broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Zaliczamy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu z przyjemnością użytkowano z broni siecznej, czyli mieczy i szabli. Złączeniem zamienionych grup jest topór, wykazujący przymiotniki pośrednie. Noże, sztylety oraz floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla jakiej miejsce znajdzie się w szafki bhp. Interesującym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym efektem rozcinania, jest halabarda bądź pałasz. Stanowią połączenie jednego lub też kilku ostrzy, przytwierdzonych do drewnianego kija.